Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

futurorum malorum C

  • 1 scientia

    scĭentĭa, ae, f. [sciens] [st1]1 [-] connaissance.    - Cic. Rep. 1, 32; 5, 5; Ac. 2, 4, etc.    - scientia alicujus, Cic. Pomp. 28: les connaissances de qqn.    - satisfacere vestrae scientiae, Cic. Phil. 2, 57: satisfaire la connaissance que vous avez des faits.    - scientia futurorum malorum, Cic. Div. 2, 23: la connaissance des maux à venir.    - cf. Cic. de Or. 1, 60 ; Leg. 1, 18 ; Rep. 1, 11; Caes. BG. 1, 47, 4, etc.    - sua scientia ad ignominiam alterius contentus non fuit, Cic. Clu. 134: il ne se contenta pas de ce qu'il savait (de sa propre information) pour consommer le déshonneur d'autrui.    - cujus scientiam de omnibus constat fuisse, Cic. Sull. 39: celui dont il est avéré qu'il avait connaissance de tous les coupables.    - cognitionis et scientiae cupiditas, Cic. Off. 1, 18: le désir d'apprendre et de savoir. [st1]2 [-] connaissance scientifique, savoir théorique, science.    - scientia atque usus nauticarum rerum, Caes. BG. 3, 8: la connaissance théorique et pratique des choses navales.    - scientia atque usus militum, Caes. BG. 2, 20, 3: les connaissances techniques et pratiques des soldats.    - scientia dialecticorum, Cic. Or. 113: la science des dialecticiens.    - scientia juris, Cic. Leg 1, 18: la science du droit.    - scientia rei militaris, Cic. Pomp. 28: la science de l'art militaire. --- cf. Caes. BG. 3, 23; 7, 29.    - ars, quae verborum deligendorum scientiam profitetur, Cic. de Or. 2, 36: la science [en tant que corps systématique] qui se propose comme fin l'art de choisir les mots.    - cf. Sulp. Fam. 4. 5, 5.    - scientia alicujus in legibus interpretandis, Cic. Phil. 9, 10: la science de qqn dans l'interprétation des lois.    - duci majorum rerum contemplatione ad cupiditatem scientiae, Cic. Fin. 5, 49: être conduit par la contemplation des plus grandes choses au désir de la connaissance scientifique. [st1]3 [-] spéculation.    - [opp. actio]. --- Cic. Part. 76. [st1]4 [-] [philos.] la connaissance.    - Cic. Ac. 1, 41; Nat. 1, 1.
    * * *
    scĭentĭa, ae, f. [sciens] [st1]1 [-] connaissance.    - Cic. Rep. 1, 32; 5, 5; Ac. 2, 4, etc.    - scientia alicujus, Cic. Pomp. 28: les connaissances de qqn.    - satisfacere vestrae scientiae, Cic. Phil. 2, 57: satisfaire la connaissance que vous avez des faits.    - scientia futurorum malorum, Cic. Div. 2, 23: la connaissance des maux à venir.    - cf. Cic. de Or. 1, 60 ; Leg. 1, 18 ; Rep. 1, 11; Caes. BG. 1, 47, 4, etc.    - sua scientia ad ignominiam alterius contentus non fuit, Cic. Clu. 134: il ne se contenta pas de ce qu'il savait (de sa propre information) pour consommer le déshonneur d'autrui.    - cujus scientiam de omnibus constat fuisse, Cic. Sull. 39: celui dont il est avéré qu'il avait connaissance de tous les coupables.    - cognitionis et scientiae cupiditas, Cic. Off. 1, 18: le désir d'apprendre et de savoir. [st1]2 [-] connaissance scientifique, savoir théorique, science.    - scientia atque usus nauticarum rerum, Caes. BG. 3, 8: la connaissance théorique et pratique des choses navales.    - scientia atque usus militum, Caes. BG. 2, 20, 3: les connaissances techniques et pratiques des soldats.    - scientia dialecticorum, Cic. Or. 113: la science des dialecticiens.    - scientia juris, Cic. Leg 1, 18: la science du droit.    - scientia rei militaris, Cic. Pomp. 28: la science de l'art militaire. --- cf. Caes. BG. 3, 23; 7, 29.    - ars, quae verborum deligendorum scientiam profitetur, Cic. de Or. 2, 36: la science [en tant que corps systématique] qui se propose comme fin l'art de choisir les mots.    - cf. Sulp. Fam. 4. 5, 5.    - scientia alicujus in legibus interpretandis, Cic. Phil. 9, 10: la science de qqn dans l'interprétation des lois.    - duci majorum rerum contemplatione ad cupiditatem scientiae, Cic. Fin. 5, 49: être conduit par la contemplation des plus grandes choses au désir de la connaissance scientifique. [st1]3 [-] spéculation.    - [opp. actio]. --- Cic. Part. 76. [st1]4 [-] [philos.] la connaissance.    - Cic. Ac. 1, 41; Nat. 1, 1.
    * * *
        Scientia, scientiae. Science.
    \
        Scientia. Cic. Congnoissance, Science.
    \
        Habere scientiam in re aliqua. Cic. Estre scavant en quelque chose.
    \
        Tenere medicinae scientiam. Seruius Ciceroni. Estre scavant en medecine.

    Dictionarium latinogallicum > scientia

  • 2 ignoratio

    ignōrātio, ōnis f. [ ignoro ]
    1) незнание, неведение ( futurorum malorum C)

    Латинско-русский словарь > ignoratio

  • 3 praemeditatio

    praemeditātio, ōnis, f. (praemeditor), die Vorbedachtnahme, die vorläufige Rücksicht auf usw., futurorum malorum, Cic. Tusc. 3, 29: rerum futurarum, ibid. 3, 34: diuturna, ibid. 3, 31: futuri regni, Hieron. in Matth. 3, 17. v. 9.

    lateinisch-deutsches > praemeditatio

  • 4 scientia

    scientia, ae, f. (sciens), das Wissen, die Kenntnis, die (subjektive) Kunde, die (subjektive) Wissenschaft, I) im allg. (Ggstz. ignoratio): regionum, Cic.: futurorum malorum, Cic.: scientiam huius viri fugere, Cic.: memoriā et scientiā comprehendisse (neben didicisse), Cic.: alcis scientiae satisfacere, jmds. Wissen, d.i. Erfahrung Genüge leisten (v. einer Rede), Cic.: m. de u. Abl., cuius scientiam de omnibus constat fuisse, daß er von allem Kunde gehabt, Cic. – Plur., quod si haberent scientias animae, Arnob. 2, 18. – II) insbes., das gründliche Wissen, die gründliche Kenntnis, Wissenschaft, das Verstehen einer Sache, die Vertrautheit mit einer Sache, die Einsicht, die Geschicklichkeit in etwas, a) übh.: scientia atque usus militum, Cic.: alqm scientiā augere, Cic.: ars, cum eā non utare, scientiā (Theorie) tamen ipsā teneri potest, Cic.: huius scientiae conditor, Zweiges des Wissens (von der Medizin), Sen. – mit objekt. Genet., sc. dialecticorum, iuris, Cic.: rei militaris, Caes. u. Cic.: militiae, Sall.: linguae Gallicae, Caes.: sc. optimarum artium, wissenschaftliche Bildung, Cic. ep.: colendorum deorum, Cic.: aeris fundendi, Plin.: summam scientiam rei militaris habere, Caes.: scientiam medicinae tenere, Sulpic. in Cic. ep.: adhibere scientiam earum rerum, quae naturā evenirent, Cic. – m. in u. Abl., paene divina eius in legibus interpretandis scientia, Cic. – Plur. = Wissenszweige, Vitr. 9, 7 (6), 3: tot artes, tantae scientiae, Cic. de sen. 78 Mueller (wo Nauck u. andere tot artes tantae scientiae verbinden = so viele Künste, die ein so bedeutendes Wissen erfordern): disciplinarum scientiae u. scientiae artificiorum, Kenntnisse in den verschiedenen Zweigen der Kunst, Vitr. 1, 1, 17; 3. praef. § 1: scientiae artium variarum, Augustin. de civ. dei 7, 30: scientiarum artes, Iul. Val. 2, 13 (4). – b) v. philos. gründlichem Wissen (Ggstz. inscientia), Cic. Acad. 1, 41.

    lateinisch-deutsches > scientia

  • 5 praemeditatio

    praemeditātio, ōnis, f. (praemeditor), die Vorbedachtnahme, die vorläufige Rücksicht auf usw., futurorum malorum, Cic. Tusc. 3, 29: rerum futurarum, ibid. 3, 34: diuturna, ibid. 3, 31: futuri regni, Hieron. in Matth. 3, 17. v. 9.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > praemeditatio

  • 6 scientia

    scientia, ae, f. (sciens), das Wissen, die Kenntnis, die (subjektive) Kunde, die (subjektive) Wissenschaft, I) im allg. (Ggstz. ignoratio): regionum, Cic.: futurorum malorum, Cic.: scientiam huius viri fugere, Cic.: memoriā et scientiā comprehendisse (neben didicisse), Cic.: alcis scientiae satisfacere, jmds. Wissen, d.i. Erfahrung Genüge leisten (v. einer Rede), Cic.: m. de u. Abl., cuius scientiam de omnibus constat fuisse, daß er von allem Kunde gehabt, Cic. – Plur., quod si haberent scientias animae, Arnob. 2, 18. – II) insbes., das gründliche Wissen, die gründliche Kenntnis, Wissenschaft, das Verstehen einer Sache, die Vertrautheit mit einer Sache, die Einsicht, die Geschicklichkeit in etwas, a) übh.: scientia atque usus militum, Cic.: alqm scientiā augere, Cic.: ars, cum eā non utare, scientiā (Theorie) tamen ipsā teneri potest, Cic.: huius scientiae conditor, Zweiges des Wissens (von der Medizin), Sen. – mit objekt. Genet., sc. dialecticorum, iuris, Cic.: rei militaris, Caes. u. Cic.: militiae, Sall.: linguae Gallicae, Caes.: sc. optimarum artium, wissenschaftliche Bildung, Cic. ep.: colendorum deorum, Cic.: aeris fundendi, Plin.: summam scientiam rei militaris habere, Caes.: scientiam medicinae tenere, Sulpic. in Cic. ep.: adhibere scientiam earum rerum, quae naturā evenirent, Cic. – m. in u. Abl., paene divina eius in legi-
    ————
    bus interpretandis scientia, Cic. – Plur. = Wissenszweige, Vitr. 9, 7 (6), 3: tot artes, tantae scientiae, Cic. de sen. 78 Mueller (wo Nauck u. andere tot artes tantae scientiae verbinden = so viele Künste, die ein so bedeutendes Wissen erfordern): disciplinarum scientiae u. scientiae artificiorum, Kenntnisse in den verschiedenen Zweigen der Kunst, Vitr. 1, 1, 17; 3. praef. § 1: scientiae artium variarum, Augustin. de civ. dei 7, 30: scientiarum artes, Iul. Val. 2, 13 (4). – b) v. philos. gründlichem Wissen (Ggstz. inscientia), Cic. Acad. 1, 41.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > scientia

  • 7 praemeditātiō

        praemeditātiō ōnis, f    [praemeditor], a considering beforehand, premeditation: futurorum malorum: diuturna.

    Latin-English dictionary > praemeditātiō

  • 8 scientia

        scientia ae, f    [sciens], a knowing, knowledge, intelligence, science: nullam rem quae huius viri scientiam fugere possit: nullo modo poterit oratio mea satis facere vestrae scientiae, i. e. to express as much as you already know: ignoratio futurorum malorum utilior est quam scientia: in legibus interpretandis: cuius scientiam de omnibus constat fuisse.—Of a particular branch of knowledge, knowledge, skill, expertness, art: ea scientia, quae sit multis profutura: ingenio scientiāque excellere: vestram scientiam implorarem: scientia atque usus militum, Cs.: tua scientia excellens... nostra, i. e. jurisprudence... oratory: Iam efficaci do manūs scientiae, H.: tot artes tantae scientiae, requiring so great knowledge: physica ipsa et mathematica scientiae sunt eorum, qui, etc.: nauticarum rerum, Cs.: astrologiae: dialecticorum: iuris: linguae Gallicae, Cs.: colendorum deorum. — Theory: ars, cum eā non utare, scientiā tamen ipsā teneri potest: te scientiā augere.
    * * *
    knowledge, science; skill

    Latin-English dictionary > scientia

  • 9 praemeditatio

    praemĕdĭtātĭo, ōnis, f. [praemeditor], a considering beforehand, premeditation (used by Cic.): futurorum malorum, Cic. Tusc. 3, 14, 29:

    diuturna,

    id. ib. 3, 15, 31:

    futuri regni,

    Hier. in Matt. 3, 17, v. 9.

    Lewis & Short latin dictionary > praemeditatio

  • 10 scientia

    scĭentĭa, ae, f. (plur. only Vitr. 1, 1, 18; 3, praef. 1) [sciens], a knowing or being skilled in any thing, knowledge, science, skill, expertness, = cognitio, eruditio (freq. and class.).
    (α).
    Absol.:

    aut scire istarum rerum nihil, aut, etiamsi maxime sciemus, nec meliores ob eam scientiam nec beatiores esse possumus,

    Cic. Rep. 1, 19, 32:

    se a scientiae delectatione ad efficiendi utilitatem referre,

    id. ib. 5, 3, 5:

    Antiochus ingenio scientiāque putatur excellere,

    id. Ac. 2, 2, 4:

    omnes trahimur ad cognitionis et scientiae cupiditatem... omnis autem cogitatio aut in consiliis capiendis aut in studiis scientiae cognitionisque versabitur,

    id. Off. 1, 6, 18 sq.; so (with cognitio) id. ib. 1, 44, 158; id. Fin. 5, 12, 34; 5, 18, 48 al.:

    exercere altissimam eruditionem ac scientiam,

    Quint. 1, 4, 6:

    his difficultatibus duae res erant subsidio, scientia atque usus militum,

    Caes. B. G. 2, 20; cf. so (with usus) infra, b:

    nullam rem esse declarant in usu positam militari, quae hujus viri scientiam fugere possit,

    Cic. Imp. Pomp. 10, 28:

    notabo singulas res: etsi nullo modo poterit oratio mea satisfacere vestrae scientiae,

    id. Phil. 2, 23, 57; id. de Or. 1, 20, 92: tuae scientiae excellenti ac singulari non multo plus quam nostri relictum est loci, i. e. for jurisprudence than for oratory, id. Fam. 4, 3, 4:

    ars earum rerum est, quae sciuntur: oratoris autem omnis actio opinionibus, non scientiā continetur,

    id. de Or. 2, 7, 30:

    etsi ars, cum eā non utare, scientiā tamen ipsā teneri potest,

    in theory, theoretically, id. Rep. 1, 2, 2; so (opp. ars) id. Fin. 5, 9, 26; id. Ac. 2, 47, 146:

    alter (Cratippus) te scientiā augere potest, altera (urbs Athenarum) exemplis,

    id. Off. 1, 1, 1; id. de Or. 1, 14, 59:

    jam efficaci do manus scientiae,

    Hor. Epod. 17, 1:

    trivialis scientia,

    Quint. 1, 4, 27: cum tanta sit celeritas animorum... tot artes tantae scientiae, tot inventa, requiring so great knowledge (scientiae is gen. sing.), Cic. Sen. 21, 78 (dub.; B. and K. bracket the words tantae scientiae); cf.:

    physica ipsa et mathematica scientiae sunt eorum, qui, etc.,

    id. de Or. 1, 14, 61.— Plur.: disciplinarum scientiae, Vitr. 3, praef. § 1. —
    (β).
    With gen. obj.:

    rerum magnarum atque artium scientiam consequi,

    Cic. de Or. 1, 6, 20; (with cognitio rei) id. ib. 3, 29, 112:

    Veneti scientiā atque usu nauticarum rerum reliquos antecedunt,

    Caes. B. G. 3, 8:

    sine regionum terrestrium aut maritimarum scientiā,

    Cic. de Or. 1, 14, 60:

    ignoratio futurorum malorum utilior est quam scientia,

    id. Div. 2, 9, 23; so (opp. ignoratio) id. Leg. 1, 6, 18; id. Sull. 13, 39; id. Rep. 1, 6, 11:

    astrologiae scientia,

    id. ib. 1, 14, 22:

    dialecticorum,

    id. Or. 32, 113:

    juris,

    id. Leg. 1, 6, 18:

    rei militaris,

    id. Imp. Pomp. 10, 28; Caes. B. G. 3, 23; 7, 57:

    oppugnationis (with artificium),

    id. ib. 7, 29:

    linguae Gallicae,

    id. ib. 1, 47:

    colendorum deorum (sanctitas),

    Cic. N. D. 1, 41, 116:

    verborum aut faciendorum aut deligendorum,

    id. de Or. 2, 9, 36: qui in alienis morbis profitentur tenere se medicinae scientiam, Serv. ap. Cic. Fam. 4, 5, 5:

    fundendi aeris,

    Plin. 34, 7, 18, § 46; 35, 12, 44, § 153 et saep.—
    (γ).
    With in or de and abl. (rare):

    scientia in legibus interpretandis,

    Cic. Phil. 9, 5, 10:

    in affectibus omnis generis movendis,

    Quint. 10, 2, 27:

    cujus scientiam de omnibus constat fuisse, ejus ignoratio de aliquo purgatio debet videri,

    Cic. Sull. 13, 39.

    Lewis & Short latin dictionary > scientia

  • 11 prudentia

    prūdentia, ae f. [ prudens ]
    1) знание, предвидение ( futurorum C)
    2) наука (juris C; rei militaris Nep)
    3) благоразумие, рассудительность (p. cernitur in delectu bonorum et malorum C)

    Латинско-русский словарь > prudentia

  • 12 prudentia

    prūdentĭa, ae, f. [prudens].
    I.
    A foreseeing (very rare): id enim est sapientis providere: ex quo sapientia est appellata prudentia, Cic. Fragm. ap. Non. 41, 31:

    futurorum,

    id. Sen. 21, 78.—
    II.
    Acquaintance with a thing, knowledge of a matter, skill in a matter:

    juris publici,

    Cic. de Or. 1, 60, 256:

    juris civilis,

    Nep. Cim. 2, 1:

    legum,

    Cic. Rep. 2, 36, 61; cf. id. Mur. 13, 28:

    physicorum,

    id. Div. 2, 4, 11:

    cani rectoris,

    Juv. 12, 32; 10, 48.—
    B.
    Esp., = juris prudentia, Just. Inst. praef. § 2.—
    III.
    Sagacity, good sense, intelligence, prudence, practical judgment, discretion:

    prudentia constat ex scientiā rerum bonarum et malarum et nec bonarum nec malarum,

    Cic. N. D. 3, 15, 38:

    prudentia tribus partibus constare videtur, memoriā, intellegentiā, providentiā,

    id. Inv. 2, 53, 160; cf. Auct. Her. 3, 2, 3: prudentia, quam Graeci phronêsin, est rerum expetendarum fugiendarumque scientia, Cic. Off. 1, 43, 153:

    prudentia cernitur in delectu bonorum et malorum,

    id. Fin. 5, 23, 67:

    ut medicina valetudinis, sic vivendi ars est prudentia,

    id. ib. 5, 6, 16:

    civilis prudentia,

    statesmanship, id. Rep. 2, 25, 46; id. Inv. 2, 53, 159:

    ad omnes res adhibere prudentiam,

    id. Att. 12, 4, 2; Col. 12, 57, 6; 1, 1, 1:

    rerum fato prudentia major,

    Verg. G. 1, 416:

    velox,

    ready, Pers. 4, 4:

    si ratio et prudentia curas aufert,

    Hor. Ep. 1, 11, 25.

    Lewis & Short latin dictionary > prudentia

См. также в других словарях:

  • Unglück — 1. Allein vnglück vnd armut ist vor den Neidhard gut. – Gruter, III, 4; Lehmann, II, 33, 21; Simrock, 7478. 2. Alles Vnglück fahet sich in Gottes namen an (in nomine Domini). – Gruter, III, 4; Henisch, 1697, 30; Petri, II, 8; Blum, 2; Eiselein,… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»